META
Meta
Hier vermeld ik buiten de wandelingen zélf, alle poespas en poeha, dus wat logischerwijs of zijdelings of zelfs váág eraan verbonden is, wat óver wandelen gaat, te verzamelen. Nou, kijk maar.Inhoud:
- Inleiding
- Goed voorbereid (Nacht van de Vluchteling)
- Routiquette
- Doorwandelend foutje
- Stadslanderijen
- Schoenen
- Schoenen (2)
Inleiding
Sinds ik op 7 april ben begonnen met wandelingen maken, heb ik ook de app Runkeeper op mijn mobiele apparaat gezet. Runkeeper houdt bij:a. wandelingen die ik speciaal loop voor mijn gezondheid of als training voor de 10 kilometer die ik ga lopen in De Nacht van de Vluchteling, op 15 juni 2019;
b. wandelingen naar en van het station of anderszins.
Hier vermeld ik alleen de wandelingen die onder a. vallen, terwijl soms de andere wandelingen ook om aardige afstanden gaan en dito inspanning. Elke wandeling zal indien mogelijk worden aangevuld met een beschrijving en foto's of afbeeldingen. Helaas geldt dit niet voor de eerste 6 wandelingen, want daarvan zijn de foto's verloren gegaan door een onfortuinlijke opschoonactie op de computer en nee, die foto's zweven ook niet nog ergens in de cloud. De meeste van die foto's kan ik wel opnieuw maken, maar dat vind ik nep, dus doe ik het niet.
Verschillende keren noem ik het park, dat hier achter het provinciehuis ligt, het Weezenlandenpark (met 2 e's in de eerste lettergreep), terwijl het officieel heet: Park de Wezenlanden (met 1 e in de eerste lettergreep). Ik heb besloten dat te laten staan. Ook voor andere typefouten die u opvallen, alvast mijn excuses.
Ik verontschuldig me ook namens Runkeeper. Boven de kaartjes zult u vaak de weekdag en het dagdeel tegenkomen, gespeld als twee woorden, beide met een hoofdletter. In het Nederlands hoort dat niet; het is 'Zondagmiddag' en niet 'Zondag Middag'. Runkeeper heeft dat in 2021 aangepast, dus nu wandel ik bijvoorbeeld op een zondagmiddag.
Op mijn persoonlijke actiepagina op de site van Nacht van de Vluchteling plaats ik nieuwsartikelen, waaronder deze:
Goed voorbereid
Nog een dikke 2 weken, dan lopen we die 10 kilometer. Anderen lopen veel meer, maar ik doe dus de 10. Ik heb vanaf begin april getraind door behoorlijk frequent te wandelen; wandelingen die begonnen met een rondje van 2,3 kilometer, terwijl ik inmiddels wandelingen maak van 10 of 12 kilometer. En ja, daar raak je aan verslaafd, zeker als het gebied (oostelijk van Zwolle) zó aantrekkelijk en vriendelijk is. Behalve door training, heb ik me ook op andere manieren op de Nacht van de Vluchteling voorbereid. Het tijdschema, de route, de tips voor een goede en verantwoorde wandeling en het gezondheidsaspect van blaren heb ik allemaal in de gaten.
Voor ál die duizenden, honderdduizenden, miljoenen mensen die op de vlucht zijn of gaan is een grondige voorbereiding eigenlijk nooit mogelijk. Van het ene op het andere moment wordt de normale situatie rondom hun THUIS, gevaarlijk. Met de geringste bezittingen gaan ze weg van huis, met kinderen, waarvan velen nog niet kunnen lopen of nog betrekkelijk klein zijn en het lopen niet kunnen volhouden. Ze gaan niet weg omdat dat leuk is, vanwege het avontuur, of omdat ze met een opportunistische mindset zo graag naar Europa willen; nee ze gaan weg omdat machten en krachten waartegen ze niet zijn opgewassen, hen met geweld (bommen, gewapende troepen, dreiging van dood, mishandeling, verkrachting enz.) van hun vertrouwde omgeving verjagen.
Dat is waarom wij symbolisch een rondje van 10, 20 of 40 kilometer lopen; als teken van solidariteit, als uiting van mededogen, als symbool voor ons gevoel van verantwoordelijkheid voor de veiligheid van de meer dan 64 miljoen mensen die wereldwijd op de vlucht zijn.
Ik vind mezelf een hele piet, dat ik meeloop; maar alles eromheen is zó uitgedacht en geregeld, dat het een comfortabele wandeling moet zijn. Toch hoop ik - onder andere door mijn mede-wandelaars in de NvdV - iets te voelen van wat de echte vluchteling voelt. En daar schrijf ik dan weer eens over.
Routiquette
Als ik over wegen wandel zonder trottoir, waar niet alleen voetgangers gaan, maar ook fietsers (fiets-/voetpaden), of auto's en de rest (algemene wegen), dan loop ik meestal aan de linkerkant. Dat is geen wettelijke verplichting, maar zo heb ik het vroeger geleerd. Dat dat fout kan zijn bewijst onderstaand stukje van 'de Wandelvrouw' (https://www.wandelvrouw.nl/aan-welke-kant-wandelen/). Vóór dit stukje staat op haar site een inleiding en de wettelijke uitleg, maar dit zijn de conclusies.
"Links of rechts
Dus wandelaars mogen zelf inschatten wat het veiligst is als ze maar niemand hinderen of gevaarlijke situaties creëren. Op het internet blijkt dat er heel wat mensen in het linkskamp zitten maar ook dat er fervente voorstanders van rechts lopen zijn. De discussies gaan er soms wel heftig aan toe. Even de voor- en nadelen op een rijtje:
Voordelen van links lopen:
– Je ziet het verkeer aankomen
– Je kunt oogcontact maken/ een inschatting maken
– Je kunt snel in de berm stappen als dat nodig is.
Nadelen van links lopen:
– tegemoetkomend verkeer moet uitwijken. Maar kan dit niet altijd. Het tegemoetkomend verkeer ‘botst’ dan tegen de wandelaar op die voorruit blijft bewegen.
– Links lopen is tegen het verkeer inlopen en dat is onnatuurlijk. Medeweggebruikers verwachten dat niet.
Voordelen van rechts lopen:
– Je gedraagt je zoals alle anderen in het verkeer. Je loopt met de stroom mee.
– als de weg een bocht naar links maakt waar je niet omheen kunt kijken, kan het veilig zijn om rechts aan te houden. Verkeer dat je tegemoet komt kan namelijk schrikken of je aanrijden als je voor hen onverwacht de bocht om komt.
Nadelen van rechts lopen:
– Je ziet het verkeer op jouw helft van de weg niet aankomen."
Dat we dit maar even weten, voordat we tijd en adem verspillen aan het elkaar onderweg de les lezen.
Update 25 oktober 2019: Ik heb tijdens mijn wandelingen gemerkt dat ik het links of rechts lopen afwissel, niet voor de afwisseling, maar voor de veiligheid.
Op lokale wegen die door alle soorten verkeer worden gebruikt en waar vrij veel tegenliggers en achteropkomend verkeer gaan, loop ik graag links; ik kan dan zelf snel besluiten de berm in te stappen als ik achteropkomend verkeer merk, terwijl ik tegenliggers zie.
Op doorgaande wegen loop ik ook meestal links; het is eenvoudiger te reageren op tegenliggers die je kunt zien aankomen, dan op soms moeizaam hoorbare auto's die 60 km/u rijden.
Waar het verkeersluw is en geen auto's en motoren komen, neem ik vaker de rechterkant.
Schoenen
De aflevering 'De foute schoenen' (wandeling 5, 20 april 2019) beschrijft hoe nauw het steekt met de schoenen waarop je een wandeling gaat lopen. Ondanks dat het een keer sportschoenen waren, bleken ze totaal ongeschikt en keerde ik na een kleine driekwart kilometer om.
Vanaf die tijd ben ik op mijn gewone stadse schoenen gaan wandelen en daar heb ik hoegenaamd géén problemen van ondervonden. Die stadse schoenen (zie foto) hadden heel goed gestaan onder een net pak, maar ze lopen ook zo lekker.
Ik heb de schoenen al enkele jaren, maar met ruim 300 kilometer wandelen bovenop het normale gebruik zijn de zolen doorgesleten. Het zoolmateriaal is een rubberachtige kunststof en dat kan niet worden verzoold.
Het wordt nu écht tijd voor sportschoenen. Op 8 februari 2020 heb ik de schoenen gevonden die ik wil hebben. Nu eerst sparen en dan ga ik ze kopen. Na de eerste wandeling of wandelingen zal ik ze hier bespreken.
Schoenen (2)
Het is zover: Afgelopen week, op 11 april 2020, werden mijn nieuwe schoenen per PostNL bezorgd! Online gekocht, dus.
Update 25 oktober 2019: Ik heb tijdens mijn wandelingen gemerkt dat ik het links of rechts lopen afwissel, niet voor de afwisseling, maar voor de veiligheid.
Op lokale wegen die door alle soorten verkeer worden gebruikt en waar vrij veel tegenliggers en achteropkomend verkeer gaan, loop ik graag links; ik kan dan zelf snel besluiten de berm in te stappen als ik achteropkomend verkeer merk, terwijl ik tegenliggers zie.
Op doorgaande wegen loop ik ook meestal links; het is eenvoudiger te reageren op tegenliggers die je kunt zien aankomen, dan op soms moeizaam hoorbare auto's die 60 km/u rijden.
Waar het verkeersluw is en geen auto's en motoren komen, neem ik vaker de rechterkant.
Doorwandelend foutje
Misschien staat het nog in de ene of de andere blogpost, hoewel ik de meeste erop heb gecontroleerd: Wanneer ik een rondje 'De Herfte' maak, steek ik twee spoorwegen over vlak bij de Ambelt. De ene spoorlijn is die naar Meppel. De andere heb ik een aantal keren voor de spoorlijn naar Almelo gehouden, maar dat klopt helemaal niet; de lijn die zich nabij Zalné rechts afsplitst, is het spoor naar Ommen, Hardenberg en Emmen. Dat u het maar even weet.
Stadslanderijen
Het agrarische en landelijke gebied ten oosten van Zwolle wordt in sommige publicaties 'De Stadslanderijen' genoemd. Kijk eens op https://stadslanderijen.nl/. Zoals je uit mijn blogartikelen wel kunt opmaken, is het een heel vriendelijk en lieflijk gebied met sloten, plassen, paadjes, weiden, laantjes en vooral dieren en natuur. Onderweg krijg je het gevoel dat de natuur helemaal niet onder druk staat en dat alles wel meevalt. Je hoort en ziet vogels en insecten; je ruikt een heel breed scala aan gewassen, geuren die van loof zowel als van bloemen en vruchten afkomen. Je ruikt ook de dieren, voornamelijk koeien en schapen, maar soms ook paarden en pony's. In Herfte zelf, het gehucht, staan meerdere melkveehouderijen, evenals langs de Hooiweg. Ik denk dat de boerenbedrijven hier, inclusief die melkveebedrijven, nog kleinschalig zijn en daarom ook niet onder het kritische vergrootglas hoeven van de duurzaamheidsbeweging. Bij veel van deze bedrijven kun je ook verse landbouwproducten kopen zoals melk, kaas en eieren; misschien ook wel groenten en vlees.
Op deze plek kan ik dit gebied alleen maar aanbevelen. Ik hoop alleen niet dat heel Nederland nu massaal dit gebied komt vertrappen, want dan is het niet meer zoals ik hier beschrijf. Voor mij is het een cadeautje, dat ik hier tegen de binnenstad aan woon en toch spreekwoordelijk maar een kilometer hoef te lopen om echt buiten te zijn. Ik blijf ervan genieten zolang dat kan en ik ben ook steevast van plan uit te zoeken hoe het gebied zich 's winters houdt.
Het agrarische en landelijke gebied ten oosten van Zwolle wordt in sommige publicaties 'De Stadslanderijen' genoemd. Kijk eens op https://stadslanderijen.nl/. Zoals je uit mijn blogartikelen wel kunt opmaken, is het een heel vriendelijk en lieflijk gebied met sloten, plassen, paadjes, weiden, laantjes en vooral dieren en natuur. Onderweg krijg je het gevoel dat de natuur helemaal niet onder druk staat en dat alles wel meevalt. Je hoort en ziet vogels en insecten; je ruikt een heel breed scala aan gewassen, geuren die van loof zowel als van bloemen en vruchten afkomen. Je ruikt ook de dieren, voornamelijk koeien en schapen, maar soms ook paarden en pony's. In Herfte zelf, het gehucht, staan meerdere melkveehouderijen, evenals langs de Hooiweg. Ik denk dat de boerenbedrijven hier, inclusief die melkveebedrijven, nog kleinschalig zijn en daarom ook niet onder het kritische vergrootglas hoeven van de duurzaamheidsbeweging. Bij veel van deze bedrijven kun je ook verse landbouwproducten kopen zoals melk, kaas en eieren; misschien ook wel groenten en vlees.
Op deze plek kan ik dit gebied alleen maar aanbevelen. Ik hoop alleen niet dat heel Nederland nu massaal dit gebied komt vertrappen, want dan is het niet meer zoals ik hier beschrijf. Voor mij is het een cadeautje, dat ik hier tegen de binnenstad aan woon en toch spreekwoordelijk maar een kilometer hoef te lopen om echt buiten te zijn. Ik blijf ervan genieten zolang dat kan en ik ben ook steevast van plan uit te zoeken hoe het gebied zich 's winters houdt.
De aflevering 'De foute schoenen' (wandeling 5, 20 april 2019) beschrijft hoe nauw het steekt met de schoenen waarop je een wandeling gaat lopen. Ondanks dat het een keer sportschoenen waren, bleken ze totaal ongeschikt en keerde ik na een kleine driekwart kilometer om.
Vanaf die tijd ben ik op mijn gewone stadse schoenen gaan wandelen en daar heb ik hoegenaamd géén problemen van ondervonden. Die stadse schoenen (zie foto) hadden heel goed gestaan onder een net pak, maar ze lopen ook zo lekker.
 |
| Ecco herenschoen, instapper, model 623514, cognac |
Het wordt nu écht tijd voor sportschoenen. Op 8 februari 2020 heb ik de schoenen gevonden die ik wil hebben. Nu eerst sparen en dan ga ik ze kopen. Na de eerste wandeling of wandelingen zal ik ze hier bespreken.
Het is zover: Afgelopen week, op 11 april 2020, werden mijn nieuwe schoenen per PostNL bezorgd! Online gekocht, dus.
Het zijn wandelschoenen van het merk Columbia. Op de rechter foto de zoolafdruk in het zand.
Ze zitten als gegoten; tijdens het lopen merk je niet dat ze aan je voeten zitten. Ze voelen aan als die favoriete pantoffels die je wil aantrekken zodra je op die gure novemberavond thuiskomt van een dag werken in formeel tenue.
Op de in de vorige paragraaf getoonde Ecco's heb ik ongeveer 380 kilometer wandelingen gemaakt, los van vele wandelingen en wandelingetjes, die niet in dit blog worden vermeld. En gedurende hun hele levensloop in mijn bezit, zal ik er vast wel tussen de 1000 en 1500 kilometer op hebben gelopen. Ik ben daar best een beetje trots op!