WANDELFRANS

Twee weken was ik uit de running (ja letterlijk!) met griepverschijnselen. Nu het zo goed als over is, moest ik van mezelf weer gaan wandelen. Ik was bang dat het anders zou gaan versloffen en dat is geen optie. Het wandelplezier is té aangenaam om aan de kant te schuiven als 'das war einmal'. Ik ging om ca. 12 uur de deur uit met het idee, dat wordt slenteren om de cadans weer te vinden en met een kleine 10 kilometer ben ik wel weer binnen. Maar na de eerste paar kilometer langs het kanaal merkte ik dat ik de pas er behoorlijk in had en bij thuiskomst was de beloning twéé records: a. het hoogste tempo en b. de hoogste verbranding! Ik ben er zelf blij mee. De afstand van 14,53 km heb ik gelopen in 2 uur 30 minuten. Het tempo is dan 10:21 min/km ofwel 5,79 km/u. Het vorige record (10:47, 5,57) is van wandeling 19, De Herfte linksom op 12 juni. Ik heb de hoogste verbranding in tijd gerealiseerd: 471 cal/u. Daarmee is het record (460 cal/u) van de Nacht van de vluchteling (wan

Van kwart over 11 tot kwart voor 2 heb ik gewandeld. Een nieuw parcours, maar met bekende stukken. Achter Isala ben ik rechtsaf gegaan en na een klein stukje, een bruggetje over, linksaf de Herinneringslaan in. Dat is het gedeelte dat vanaf coördinaten 52.513896N, 6.128797E schuin door het veld loopt met nog vrij jonge boomaanplant erlangs. De eerste foto toont een bord met de betekenis van de Herinneringslaan. Deze laan komt uit op de Gooseveldweg, ook een laan met forse eiken erlangs. Via een stukje Kuyershuislaan kwam ik bij het begin van de Herfterlaan. In plaats van door te lopen naar Sorghvliet en de boerderijen verder oostelijk, ben ik het spoor naar Hardenberg overgestoken, de Valkenbergweg op. In de eerste bocht ligt een boerderij, de Valkenhorst. Die naam heb ik gebruikt voor de titel van deze wandeling. Dat stukje is regelrecht idyllisch om te lopen, tot aan ongeveer het Parochiehuis. Vóór het Parochiehuis ben ik rechtsaf geslagen op het Hoekserfpad naar de Wijthmenerplas.