WANDELFRANS

Wekker op half 5 gezet. Om 3 over 5 liep ik buiten. Volgens de digitale display op het provinciehuis was het 10 graden. Voor mijn gevoel was het 15. Ik had een wandeling Hooiweg in gedachten, zoals wandeling 22 en 23. Maar het is een korter rondje geworden: Valkenhorst, ongeveer zoals wandeling 24. Het is echt wel heel leuk om in het donker al buiten te wandelen. Pas om kwart over 6 werd het licht en om kwart voor 7 was de zon eindelijk boven de horizon. Op het Herinneringspad en de Gooseveldweg, wegen die niet verhard zijn, maar een grindtop hebben, vreesde ik de kleine steentjes in mijn schoenen - dat viel wel mee. Het Hoekserfpad, aan de oostkant van de Wijthmenerplas, is ook niet verhard. Daar wisten enkele kleine steentjes wél aan boord van mijn schoenen te komen. Aan het begin van de Nieuwe Weteringkade deden mijn voeten al pijn; links een blaar op de bal van mijn voet, rechts de blaar op de hak van vorige keer; bovendien gaf een pees in de middenvoet/wreef af en toe een steken

Ik had mijn wekker op 4 uur gezet. De weer-app had aangegeven dat het tussen 4 en 7 het koelst zou zijn; ongeveer 19 graden. Om kwart voor 5 liep ik buiten. Dezelfde route als wandeling 25, maar dan linksom, dus vanaf huis via de Assendorperstraat naar Zwolle-Zuid en verder. Al op de Assendorperstraat werd me duidelijk dat de luchtvochtigheid erg hoog was; niet eerder raakte mijn shirt zó snel doorweekt. De wandelroute door Zwolle-Zuid, waarvoor ik op 21 juli nog een kaart had gebruikt, wees zich nu vanzelf. Ik liep stevig door, om zo snel mogelijk buiten de bebouwde kom aan de rand van het Zandhovebos te geraken. Daar zou ik nog even van de sterrenhemel kunnen genieten, maar het was eigenlijk al te licht. Over het Marsveld lag al een dikke ochtendnevel. Iets verder, waar het bosgebied dicht langs de Wijheseweg loopt, vergiste ik me in het pad; ik liep niet over het wandelpad, maar over een ruiterpad, 50 meter dichterbij de weg. Dat is lastig lopen en dat heeft me wat vertraagd. Toen

Achttien dagen is ongeveer tweeëneenhalve week. Die tijd, sinds de vorige wandeling, heb ik het niet voor elkaar gekregen me tot wandelen te zetten. Duizend redenen. Ik weet het, wandelen is juist een middel om die redenen kwijt te raken. Daarom heb ik gisteravond besloten om de wandeling van vandaag te gaan maken. Ik wilde de weg van Wijthmen naar Herfte lopen; er is een machtig leuk binnendoorweggetje, de Veldwijkweg, een boerenkarrenpad, dat in het midden gedeeltelijk is verhard met betonnen profielen en bermtegels. Het heeft geen andere functie dan juist de twee boerderijen die eraan liggen met elkaar en met de omliggende wegen te verbinden: aan de zuidkant de Erfgenamenweg en aan de noordkant de Eierweg. Via Herfte richting Isala over de Gooseveldweg, en van daar door naar huis. Omstreeks kwart over 6 's ochtends was ik vertrokken en rond 9 uur weer thuis. Onderweg heb ik namelijk best veel gepauzeerd wegens een fysiek ongemakje; de effectieve looptijd viel gelukkig wel m

Het leek aanvankelijk een betrekkelijk koele wandeling te worden, maar tijdens de laatste kilometers was de zon prikkenderwijs op mijn rug goed te voelen. Aangezien de vorige wandeling weer 2 weken geleden is, was het hoog nodig om weer wat lui zweet eruit te lopen. Ik wilde bovendien wel eens weten hoe dat Struinpad nou is; ik had tijdens mijn wandeling Hooiweg linksom (nr. 22) aan de zijkant van de weg 'Tussen de Verlaten' nabij Berkum een bordje zien staan met 'Struinpad'. Nadat ik van huis via de Wipstrik en langs Isala naar de Kuyerhuislaan was gegaan ben ik vandaag dat pad ingelopen. Het Struinpad loopt haaks van de weg af de landerijen in en maakt dan een bocht naar rechts, langs een sloot, naar het bruggetje in het Ambeltpad. Over het Ambeltpad liep ik naar het oostelijke deel van de Kuyerhuislaan en over de Helmhorstweg naar de spoorwegovergang in de Herfterlaan. Die heb ik gevolgd tot de spoorwegovergang iets verderop, naar de Valkenbergweg. Die heb ik ook gel