WANDELFRANS

Geweldige wandeling. Op de heenweg besloot ik even langs AH en Coop te gaan om advertenties op te hangen. Langs de molen en achter PEC en Isala naar de Kuyerhuislaan; via de Ambelt en Zalné terug, maar uiteindelijk nog een ommetje gemaakt om bij de Jumbo een boodschapje te doen.  Het lopen ging fantastisch; thuisgekomen zonder blaren! Het weer was grandioos: zonnig en bijna 20°. Bij de foto's: 1. Molen De Passiebloem. 2. Het MAC3Park stadion van PEC Zwolle. 3. Blik in de bolle straatspiegel bij de boerderij aan het Roodhuizerpad. 4. Grassen langs het Ambeltpad. 5. Blik in noordelijke richting vanaf de Sorghvlietweg. 6. Blik naar het zuiden vanaf de Sorghvlietweg, bij de poort van Sorghvliet. 7. Blik in een bolle straatspiegel aan de Herfterlaan. 8. Uitzicht naar het zuiden over velden langs de zuidelijkste boerderij aan de Herfterlaan, aan de zuidkant van het spoor. 9. Op het bankje in de laatste bocht van het pad van de Herfte, het zicht richting Heinoseweg/Ceintuurbaan (

Dit flinke rondje was met een reden: Ik wilde zéker weten dat de eerdere 3 rondjes van 10 km niet mijn limiet waren. Nu weet ik dat. Want de wandeling voor de Nacht van de Vluchteling moet ik 'comfortabel' kunnen volbrengen, omdat het een symbool moet zijn voor de solidariteit met vluchtelingen. Vluchtelingen kunnen niet opgeven, ook al zijn ze moe en willen ze naar huis. Deze ronde heb ik gedaan met tempo 11:43, dus iets méér dan 5 km/u. Het was - zoals steeds - een wondermooie wandeling, een rondje dat ik hier graag bijschrijf als favoriet. En ja, tegen het einde van de wandeling voelde ik mijn voeten flink branden. Ik had mijn suède mocassins aan met de inlegzooltjes en dat was, ondanks het branden, geen verkeerde keuze. Bij de foto's: a. Het Ambeltpad richting Sorghvliet. b. De Sorghvlietweg nét over het spoor. c. De poort en oprit van Sorghvliet. d. Van dezelfde positie als c, maar dan 180 graden gedraaid, uitzicht over De Herfte. e) De Herfterweg zuidoostelijk

Dezelfde route als wandeling 11 op vrijdag 10 mei. Waardoor deze dan 10,54 kilometer is en de vorige 10,38, een verschil van 160 meter, is me een raadsel; ik zal wel méér gezwalkt hebben? Ik plaats hier één foto, de enige van die dag, en dat is het Ambeltpad vanaf de spoorwegovergang Sorghvlietweg, waar het nog door het bos loopt; het zicht dóór die kleine opening in het midden van dit beeld doet je verlangen om door te lopen en het landschap daarachter te zien.

Toen moest ik maar weer eens de andere kant op. Op 16 april had ik de IJsselkant van Zwolle bewandeld en dat wilde ik weer, maar nu door de Schellerbergweg af te lopen tot aan de IJssel. Bij de foto's: 1. Vanaf de Schellerbergweg voorbij de kruising met de Bosweg heb je een schitterend wijds gezicht tot aan de spoorbrug over de IJssel. 2. De wegwijzer, onder aan de Schellerdijk. 3. Uitzicht over de uiterwaarden op de spoorbrug, die de welluidende naam 'Hanzeboog' heeft. 4. Buitendijkse weilanden. 5. Idem, gezien in de richting van Hattem, met paarden op de voorgrond. 6. Hanzeboog met sprinter, waarschijnlijk komend uit de richting Kampen-Zuid, Dronten enz.

Deze wandeling is dezelfde als die van 5 mei, maar dan in tegengestelde richting. Het tempo lag nét ietsje hoger en de afstand blijkt 50 meter langer...

Al enkele keren achter Isala geweest. Vandaag ben ik over de Kuyerhuislaan naar het Ambeltpad gelopen; dat pad steekt links de Kuyerhuislaan uit, richting noordoost en dus richting De Ambelt. Het pad gaat voorbij de spoorbaan Zwolle-Meppel over in de Sorghvlietweg, die uiteindelijk eindigt op de Herfterlaan in het gebied dat De Herfte heet. Van daaraf is de eenvoudigste route naar huis, de westelijke richting te nemen en bij de eerste spoorwegovergang de spoorbaan Zwolle-Hardenberg over te steken en door de weilanden richting Heinoseweg te slingeren. Vlak langs de Ceintuurbaan in de richting van Zwolle, na het spoorviaduct, moet je een talud op om op het Marslandenpad over de voetgangersbrug te kunnen. Daar ongeveer heb ik waarschijnlijk per ongeluk in de Runkeeper op 'ik ben klaar' gedrukt. Iets verderop merkte ik dat en heb dus een tweede route gestart, die het restant van mijn wandeling langs het kanaal tot thuis registreerde. Opgeteld komt het neer op ongeveer 10,33 kilomet

Een prachtige wandeling, die weliswaar begon met een licht miezertje. Door wandeling nummer 6, zondag 21 april 2019 achter stadion en Isala langs, wilde ik het achterland achter Isala in. De dichtst bij Isala gelegen boerderij ligt aan het Roodhuizerpad en aan het einde kom je op de Kuyerhuislaan. Ik heb die gevolgd met zijn oostelijk gelegen bocht tot voorbij 'Binthout' (wat een winkel moet zijn?) en ben op de kruising nabij de ijsbaan niet doorgelopen naar de Wipstrik, maar linksaf gegaan het weiland in richting de spoorbaan Zwolle-Meppel/Almelo. Toen weer over het Marslandenpad en via het Weteringpad langs het Almelose kanaal naar huis. Bij de foto's: 1. Weide met paarden aan het Roodhuizerpad. 2. Het Roodhuizerpad onder de bomen, in noordoostelijke richting. 3. Een tuin van een woning aan de Kuyerhuislaan. 4. Een blik op het land oostelijk van de Kuyerhuislaan. 5. Een prachtige villa aan het zuidoostelijke stuk van de Kuyerhuislaan, vlakbij de joodse begraafplaats. 6

O ja, het was Koningsdag. Nou is dat eigenlijk volledig aan me voorbij gegaan. Ik ging wandelen! Het eerste stuk was standaard, langs het Almelose kanaal tot aan de spoorbrug/Marslandenpad. Daar ben ik rechtdoor gelopen, onder het spoor door, tot aan de Blokjesbrug. Het Citroën-dealerbedrijf, dat daar op de hoek is gevestigd, was gesloten. Blokjesbrug over, Gerenweg en Pascalweg gevolgd, en in het verlengde een wandelpad. Dat wandelpad leidt naar de Ceintuurbaan, maar niet eróver. Er loopt wel een fietspad langs de Ceintuurbaan richting spoorbrug/Marslandenpad, maar ook daarmee kom je niet aan de overkant van de Ceintuurbaan. Dus ben ik die maar gewoon overgestoken, om op de Heinoseweg uit te komen en aan de andere kant van de brug omhoog te klauteren. Ik heb daar het geitenpaadje genomen, de Zalnésche Wetering over en vlak daarna naar links, richting Kuyerhuislaan. Wipstrikkerallee gelopen tot aan Leo Majorlaan, die gevolgd tot aan de kinderboerderij en door het Weezenlandenpark naar

Een korte wandeling was op zijn plaats, op deze Tweede Paasdag. Het lijkt alsof er een extra behoefte aan wandelen komt, als je dat wat vaker doet. Kuieren door het Weezenlandenpark. Op de kinderboerderij een moedergans met ganzenkuikens. Een dominant mannetje kwam even later het waterbadje bezetten en moedergans met de kleintjes gingen er maar uit, alleen een klein gansje kreeg het niet voor elkaar om eruit te kruipen. Het mannetje heeft die kleine een hele tijd gemolesteerd en ik vreesde dat het kuiken wellicht door hem verdronken zou worden. In het park speelden veel kinderen, begeleid door hun ouders. Langs het Almelose kanaal terug. Daar was ik getuige van het tewaterlaten en lichten van bootjes en sloepjes; ik heb er assistentie bij verleend.

Om de vergissing van de vorige dag te compenseren, was deze zondag naar mijn mening een wandeling noodzakelijk. Via de Vondelkade langs molen De Passiebloem kom je bij het terrein waar het stadion van PEC Zwolle ligt. Ik ben daar voorbij en achterlangs gewandeld en mocht me vergapen aan het weelderige beeld van bomen en boerderijen die verder oostelijk zijn gelegen. Mijn wandeling ging echter globaal verder zuidoostelijk richting ijsbaan en Kuyerhuislaan, om weer bij de Wipstrik te komen.

Ik had foto's van die schoenen gemaakt, maar door een onfortuinlijke opschoonactie op de computer ergens eind april ben ik nogal wat fotomateriaal kwijtgeraakt. De foto's toonden mijn sportschoenen, Asics, die ik jaren geleden heb gekocht als indoor-sportschoenen. In die tijd coachte ik de voetballers van de opeenvolgende teams waar Mark in speelde en in de wintermaanden werd in de sporthallen 'Het Dok' in Dronten zaalvoetbal gespeeld. Vandaar die schoenen. Nu lijken die schoenen mij te klein. Ik ging er deze zaterdag op lopen, maar dat was een vergissing en ik keerde na enkele honderden meters op mijn schreden terug.

Via de Van Karnebeekstraat, de oude brug óver het spoor en de Stockholmstraat en de tunnel onder de IJsselallee naar Zwolle-Zuid (noordkant van Schelle). Via de Schellerbergweg kwam ik bij het Zandweteringpad. Dat heb ik gevolgd tot aan de Campus en ben vóór het Greijdanus College langs naar de Parallelweg gegaan. Die heb ik in zuidelijke richting gevolgd tot aan de Schellerdijk; daar kun je de verbouwing van het rangeerterrein bekijken. Door het Engelse Werk heen kwam ik uit aan de oostkant van de Willemsvaart, waar aan de overkant van de vaart het gebouw van Vitens ligt. Toen ik op de terugweg was, tussen de IJsselallee en thuis, voelde ik mijn voeten enorm branden. Het zullen wel blaren zijn geweest, maar daar heb ik niet naar gekeken.

Net als wandeling 2 langs het kanaal naar de hoek van Zalné, maar toen ben ik wel de Ceintuurbaan overgestoken (voetgangersbrug) en nog een stukje langs het spoor over een geitenpaadje gegaan tot je bij een gesloten hek komt. Daar moet je linksaf naar de Kuyerhuislaan, ongeveer bij de ingang van de ijsbaan. Op de Kuyerhuislaan linksaf naar de Wipstrik en naar huis.

Een wandeling langs het Almelose Kanaal bracht me bij de voetgangersbrug in het Marslandenpad naast de spoorbrug aan het einde van de Weteringkade. Ik ben richting Ceintuurbaan gelopen. Vlak vóór de brug over de Ceintuurbaan sprak ik een man aan om hem te vragen of je aan deze kant van de baan naar de Wipstrik kon doorsteken. Ik heb zo'n 10 minuten met hem staan babbelen. Vóór de Ceintuurbaan over braakliggend terrein naar het einde van de Oude Almeloseweg. Aan het uiterste eind van de Oude Almeloseweg in het uiterste puntje van de Wipstrik, ligt een huis aan de Zalnésche Wetering, half in een heuvel aarde gebouwd; dat huis geeft het idee dat er een alternatieve, artistieke eigenaar woont met zijn gezin. Verder door het Wipstrikpark en Weteringpark richting Leo Majorlaan. Voordat ik ging oversteken keek ik achterom en zag dezelfde man, met wie ik bij de Ceintuurbaan al had gekletst. We begroetten elkaar weer en staken tegelijk de Leo Majorlaan over. We maakten kennis; hij heet Kee

Dit was een wandeling om van het fijne weer te genieten. Ik had nog helemaal geen plan om meer en vaker te gaan wandelen, laat staan afstanden te gaan maken. Het was kuieren door het park, kijken naar de mensen, want op zo'n mooie dag wandelen en spelen er heel veel mensen in het park. Na de wandeling heb ik nog ongeveer een uur tegen de brugleuning van de Hanekampbrug gehangen, kijkend naar mensen en voertuigen die voorbij kwamen. Het frappante was, dat ik dat wat ik zag niet 'beoordelend' bekeek of typeerde en in voor mij bekende categorieën indeelde, maar onbevangen op me liet inwerken; daardoor zag ik alles anders en was het mooier. De gelopen route, de afstand en de duur heb ik niet van Runkeeper, maar uit mijn stappenteller gehaald. Van deze route is geen kaartje. Het grappige is, dat ik de volgende dag, 8 april, volgens de stappenteller 8,2 kilometer heb gestiefeld. Het was een oppasdag en niet alleen loop ik op zo'n dag van huis naar station Zwolle, maar ook t