20. Nacht van de Vluchteling Amsterdam, zaterdag 15 juni 2019
Ik was goed voorbereid, mag ik we zeggen. Niet alleen fysiek - ik heb goed getraind - maar ook logistiek. Alle berichten van het Team Nacht van de Vluchteling heb ik goed gelezen en ter harte genomen. Het ticket voor het verkrijgen van het startbewijs had ik op mijn telefoon in mijn e-wallet staan, maar uit voorzorg toch ook maar afgedrukt op papier bij me gestoken. Op tijd van huis en geen vertragingen betekent dat je vroeg op je bestemming bent; ik was er om 4 uur.
Op het terrein van de Westergasfabriek (jemig wat is het daar leuk!) rondstruinend kwam ik bij een koffiestalletje (oude VW-bus). Ik vroeg een beker koffie en wat dat zou kosten. "Die krijgt u van mij," zei de koffiebaas, "want u bent de eerste." Erg geschikt!
Om half 5 heb ik mijn startbewijs en geel hesje opgehaald. Mijn telefoon kon in de hal van de 'Zuiverigshal West' nog even worden opgeladen. Leuk gesprek gehad met een stel uit Hoofddorp. De vrouw van het stel heeft een van de foto's van mij gemaakt.
Omstreeks kwart over 5 de openingsceremonie in de hal met toespraakjes, een filmpje en een 'warming up'. Uiteindelijk, een paar minuten voor het startschot, werden buiten de laatste plichtplegingen gedaan. Daarvan zijn de foto's met Tineke Ceelen en van Waldemar Torenstra en Johnny de Mol. Een brassband speelde leuke muziek. En daar gingen we. Het lopen was voor mij geen echte inspanning.
Onderweg viel me op dat zowel aan de zuidkant van het IJ als in Amsterdam-Noord zo ongelooflijk veel leuke terrassen en uitspanningen zijn en dat ze eigenlijk ook allemaal druk bevolkt waren. Amsterdam is gezellig! Gegarandeerd dat mensen die écht op de vlucht zijn nooit een comfortabele pleisterplaats kunnen aandoen; ze worden niet met een brassband uitgeleide gedaan en krijgen bij aankomst elders géén medaille. En 10 kilometer is voor hen ook vast geen standaard afstand waarna ze voldaan kunnen gaan zitten: vaders, moeders, kinderen, ouderen, zieken en fysiek beperkten.
Nadat we het Noordhollandsch Kanaal en de Nieuwe Leeuwarderweg waren gepasseerd kwam de splitsing van het 20- en 10-kilometertraject. Precies één wandelaar was al rechtsaf geslagen en ik moest ook rechtsaf. Deze wandelaar, Nesrine, wachtte even op me en we zijn verder samen gelopen. We hebben leuke gesprekken gehad over onze motivatie om deze wandeling te maken en over wat andere dingetjes. Ik sta nu op verschillende instagram-filmpjes. Toen we voor het IJpleinveer wachtten, kwam nog een klein tiental wandelaars aan.
Verderop, halverwege de Haarlemmerdijk, haalde een andere jonge vrouw - Deqa -, ook solitair loper, ons in en we zijn met ons drieën over de finish gekomen, nadat we op het laatst nog door een ander drietal waren ingehaald. We waren om ongeveer 9 uur binnen. De gewandelde afstand was 9,54 kilometer met een fris tempo van 11:02 (5,44 km/u) en de afstand inclusief de veren was 11,6 km.
Bij aankomst kreeg ik mijn medaille. Binnen een minuut kwam de koffiebaas van de VW-bus mij een beker koffie brengen, zwart met zoetjes! Dat vond ik ontzettend aardig!
Een gezellige nazit met Nesrine en Deqa, leuke gesprekken en het stel uit Hoofddorp was ook even van de partij. Nesrine werd opgehaald en Deqa en ikzelf pakten iets later de bus naar het station. Iets na 10 uur 's avonds was het avontuur voorbij en zat ik in de trein naar huis.
Bij de foto's: 1. Selfie met deelnemersbewijs en hesje in de hal. 2. De hal met publiek. 3. De brassband die ons op weg hielp. 4. Foto met Tineke Ceelen (Dir. Stichting Vluchteling). 5. Tineke met Waldemar Torenstra. 6. Waldemar met Johnny de Mol. 7. Off we go. 8. Aan boord van het Distelwegveer. 9. Uitzicht over het IJ vanaf het IJplein (noord), Nesrine op de voorgrond. 10. Vlak vóór de finish gekiekt door een voorbijganger, v.r.n.l. Deqa, Nesrine en ikzelf. 11. Selfie met medaille.
Op het terrein van de Westergasfabriek (jemig wat is het daar leuk!) rondstruinend kwam ik bij een koffiestalletje (oude VW-bus). Ik vroeg een beker koffie en wat dat zou kosten. "Die krijgt u van mij," zei de koffiebaas, "want u bent de eerste." Erg geschikt!
Om half 5 heb ik mijn startbewijs en geel hesje opgehaald. Mijn telefoon kon in de hal van de 'Zuiverigshal West' nog even worden opgeladen. Leuk gesprek gehad met een stel uit Hoofddorp. De vrouw van het stel heeft een van de foto's van mij gemaakt.
Omstreeks kwart over 5 de openingsceremonie in de hal met toespraakjes, een filmpje en een 'warming up'. Uiteindelijk, een paar minuten voor het startschot, werden buiten de laatste plichtplegingen gedaan. Daarvan zijn de foto's met Tineke Ceelen en van Waldemar Torenstra en Johnny de Mol. Een brassband speelde leuke muziek. En daar gingen we. Het lopen was voor mij geen echte inspanning.
Onderweg viel me op dat zowel aan de zuidkant van het IJ als in Amsterdam-Noord zo ongelooflijk veel leuke terrassen en uitspanningen zijn en dat ze eigenlijk ook allemaal druk bevolkt waren. Amsterdam is gezellig! Gegarandeerd dat mensen die écht op de vlucht zijn nooit een comfortabele pleisterplaats kunnen aandoen; ze worden niet met een brassband uitgeleide gedaan en krijgen bij aankomst elders géén medaille. En 10 kilometer is voor hen ook vast geen standaard afstand waarna ze voldaan kunnen gaan zitten: vaders, moeders, kinderen, ouderen, zieken en fysiek beperkten.
Nadat we het Noordhollandsch Kanaal en de Nieuwe Leeuwarderweg waren gepasseerd kwam de splitsing van het 20- en 10-kilometertraject. Precies één wandelaar was al rechtsaf geslagen en ik moest ook rechtsaf. Deze wandelaar, Nesrine, wachtte even op me en we zijn verder samen gelopen. We hebben leuke gesprekken gehad over onze motivatie om deze wandeling te maken en over wat andere dingetjes. Ik sta nu op verschillende instagram-filmpjes. Toen we voor het IJpleinveer wachtten, kwam nog een klein tiental wandelaars aan.
Verderop, halverwege de Haarlemmerdijk, haalde een andere jonge vrouw - Deqa -, ook solitair loper, ons in en we zijn met ons drieën over de finish gekomen, nadat we op het laatst nog door een ander drietal waren ingehaald. We waren om ongeveer 9 uur binnen. De gewandelde afstand was 9,54 kilometer met een fris tempo van 11:02 (5,44 km/u) en de afstand inclusief de veren was 11,6 km.
Bij aankomst kreeg ik mijn medaille. Binnen een minuut kwam de koffiebaas van de VW-bus mij een beker koffie brengen, zwart met zoetjes! Dat vond ik ontzettend aardig!
Een gezellige nazit met Nesrine en Deqa, leuke gesprekken en het stel uit Hoofddorp was ook even van de partij. Nesrine werd opgehaald en Deqa en ikzelf pakten iets later de bus naar het station. Iets na 10 uur 's avonds was het avontuur voorbij en zat ik in de trein naar huis.
De routekaart
