31. Mataram, zaterdag 21 september 2019
Zorgvuldig blarenpleisters plakken... Om 10 uur de deur uit, een rondje van ruim 18 kilometer in het hoofd. Ik heb zo min mogelijk spullen bij me. Uiteraard heb ik wel mijn rijbewijs op zak als identiteitsbewijs; dat is wettelijk verplicht. Ook mijn zorgpas voor als ik tijdens het wandelen toch ineens iets ernstigs krijg (maar daar ben ik niet bang voor). Mijn pinpas voor het geval ik echt iets moet kopen en mijn OV-chipkaart voor wanneer ik bij nader inzien het laatste stuk niet meer wil lopen. Maar het zijn alleen voorzorgen, want ik heb in alle wandelingen tot en met heden nog geen gebruik gemaakt van die pasjes. Verder heb ik wel sigaretten+aansteker en uiteraard mijn huissleutels mee. En voor de registratie van de route, tempo en dergelijke, de app Runkeeper (https://runkeeper.com/running-app) op mijn iPhone.
Ik neem géén eten en drinken mee. In de voorbije 31 wandelingen zijn die nog niet handig en niet nodig gebleken.
Na anderhalve kilometer moest ik even mijn linkervoet stretchen: ik had dit beginnetje een veel te hoge snelheid (tempo 9:30) gelopen met koude spieren. De eerste 7 kilometer waren hetzelfde als van wandeling 27, Wijthmen, op 22 augustus. Van Wijthmen ben ik deze keer doorgelopen naar Mataram, een kaarsrechte weg tot de Marshoekerweg van 2,7 kilometer in 30 minuten. Op dat stuk heb ik foto's gemaakt, waarvoor ik een paar seconden moest stilstaan.
Mataram - geen typisch (oost-)Nederlands woord. Wat is Mataram? Op de site van Landgoederen in Overijssel,
https://www.landgoedereninoverijssel.nl/landgoed-detail/mataram.html kun je lezen:
"Het landgoed Mataram ligt ten zuidwesten van Dalfsen in [het buurtschap FS]Emmen. Het landgoed bestaat uit twee delen, de historische buitenplaats met omliggende gronden ten zuiden van de Poppenallee en ruim 20 hectare verpachte landbouwgrond nabij de Vecht."
De geschiedenis ervan is interessant; op de site staat die vermeld.
De naam is gegeven door een voormalig resident in "de Oost" (Nederlands-Indië), waar op Java het sultanaat Mataram bestond. https://nl.wikipedia.org/wiki/Sultanaat_Mataram.
Op de Marshoekerweg gaat vlak vóór de spoorovergang de Herfterweg naar links. De Herfterweg gaat over in de Oude Dalfserweg en met wat bochten en spoorovergangen komt die uit op de Herfterlaan. Nog aan het begin van de Oude Dalfserweg werd ik haast doof van de stilte. Het gebied waar ik doorheen liep is zó rustig, er is zó weinig verkeer, dat je alleen de vogels hoort en af en toe een loeiende koe of een blaffende hond in de verte. Je voelt je door de rust gekoesterd. Steeds meer word ik verliefd op dit landelijke gebied ten oosten van Zwolle.
Net vóór de Herfterlaan heb ik zo'n 10 minuten uitgerust op een bankje. Twee grote tractoren, elk met een hooiwagen erachter, kwamen met met flink geraas voorbij. Beide chauffeurs waren voor zover ik kon zien, boerenzoons in hun tienerjaren. Wel stoer eigenlijk, die jongens achter het stuur van zulke enorme machines!
Weer in de benen werd de vermoeidheid goed voelbaar. Ik had nog een kleine 5 kilometer voor de boeg. Mijn voetzolen begonnen te branden. Mijn grote bilspier links protesteerde. "Ja en?" zei ik terug, want ik was nog niet thuis.
En natuurlijk ben ik gewoon lopend weer thuis gekomen. Geen snelheidsrecord, maar wel een afstandsrecord: 18,27 kilometer en bovendien met het hoogste calorieverbruik; 1460 cal voor de hele wandeling.
Bij de foto's: 1. Het fietspad langs de strakke drie kilometer lange Poppenallee tussen Wijthmen en Mataram. 2. Het beton van het fietspad is blijkbaar gefreesd om het te egaliseren; in de lengterichting zie je frees-sporen, zowel in de mortel als in de kiezels. Daardoor zijn de kiezels geribbeld, alsof het geplette kauwgum is met een bandenspoor erop. 3. Vanaf de Poppenalle heb je zicht op het beschut liggende landgoed Horte. 4. Linksaf, langs buurtschap De Marshoek. 5. Uitzicht over de landerijen aan de zuidkant van de Herfterweg. 6. en 7. Het spoor richting Zwolle en richting Dalfsen, gezien vanaf de overweg. Ik was nog niet klaar met fotograferen, toen er een auto aankwam. Hij is toch maar óm me heen gereden. 8. Kiekje van Herfte vanaf het bankje aan het eind van de Oude Dalfserweg.
Ik neem géén eten en drinken mee. In de voorbije 31 wandelingen zijn die nog niet handig en niet nodig gebleken.
Na anderhalve kilometer moest ik even mijn linkervoet stretchen: ik had dit beginnetje een veel te hoge snelheid (tempo 9:30) gelopen met koude spieren. De eerste 7 kilometer waren hetzelfde als van wandeling 27, Wijthmen, op 22 augustus. Van Wijthmen ben ik deze keer doorgelopen naar Mataram, een kaarsrechte weg tot de Marshoekerweg van 2,7 kilometer in 30 minuten. Op dat stuk heb ik foto's gemaakt, waarvoor ik een paar seconden moest stilstaan.
Mataram - geen typisch (oost-)Nederlands woord. Wat is Mataram? Op de site van Landgoederen in Overijssel,
https://www.landgoedereninoverijssel.nl/landgoed-detail/mataram.html kun je lezen:
"Het landgoed Mataram ligt ten zuidwesten van Dalfsen in [het buurtschap FS]Emmen. Het landgoed bestaat uit twee delen, de historische buitenplaats met omliggende gronden ten zuiden van de Poppenallee en ruim 20 hectare verpachte landbouwgrond nabij de Vecht."
De geschiedenis ervan is interessant; op de site staat die vermeld.
De naam is gegeven door een voormalig resident in "de Oost" (Nederlands-Indië), waar op Java het sultanaat Mataram bestond. https://nl.wikipedia.org/wiki/Sultanaat_Mataram.
Op de Marshoekerweg gaat vlak vóór de spoorovergang de Herfterweg naar links. De Herfterweg gaat over in de Oude Dalfserweg en met wat bochten en spoorovergangen komt die uit op de Herfterlaan. Nog aan het begin van de Oude Dalfserweg werd ik haast doof van de stilte. Het gebied waar ik doorheen liep is zó rustig, er is zó weinig verkeer, dat je alleen de vogels hoort en af en toe een loeiende koe of een blaffende hond in de verte. Je voelt je door de rust gekoesterd. Steeds meer word ik verliefd op dit landelijke gebied ten oosten van Zwolle.
Net vóór de Herfterlaan heb ik zo'n 10 minuten uitgerust op een bankje. Twee grote tractoren, elk met een hooiwagen erachter, kwamen met met flink geraas voorbij. Beide chauffeurs waren voor zover ik kon zien, boerenzoons in hun tienerjaren. Wel stoer eigenlijk, die jongens achter het stuur van zulke enorme machines!
Weer in de benen werd de vermoeidheid goed voelbaar. Ik had nog een kleine 5 kilometer voor de boeg. Mijn voetzolen begonnen te branden. Mijn grote bilspier links protesteerde. "Ja en?" zei ik terug, want ik was nog niet thuis.
En natuurlijk ben ik gewoon lopend weer thuis gekomen. Geen snelheidsrecord, maar wel een afstandsrecord: 18,27 kilometer en bovendien met het hoogste calorieverbruik; 1460 cal voor de hele wandeling.
Qua snelheid komt deze wandeling op de 9e plaats.
Hieronder de kaart van de wandeling uit Google.
