30. Dalfsen I, zondag 15 september 2019
"Nee, ik blijf thuis", zei ik 's ochtends om 10 uur nog tegen mijzelf. Toch wandelde ik tegen half 1 naar het station, om de trein naar Dalfsen te pakken. Het was namelijk toch al weer 15 dagen geleden, dat ik een wandeling had gemaakt, en het ideetje dat zich gisteravond in mijn hoofd nestelde, moest worden uitgevoerd.
In de trein naar Dalfsen ben ik met opzet rechts uit het raam gaan kijken, naar gebied waar ik al wel gewandeld had; links, waar ik mijn wandeling had uitgestippeld, moest nog even een verrassing blijven.
Eenmaal vanaf station Dalfsen op pad, wees de weg zich nagenoeg vanzelf. De weg naar het westen, de Poppenallee, kruist het spoor. Direct ervoor is de toegang naar de Zuidelijke Vechtdijk. Verder is het simpel: via die dijk kom je na verloop van 7,5 kilometer bij de spoorovergang van de trein naar Meppel, en dan ben je alweer op bekend terrein. Op het eerste stuk na zo'n 3 kilometer, heb ik even op een bankje zitten genieten van het uitzicht; beneden zag je vissers aan de kant van een viswater; dat was een uitgegraven plas náást de Vecht. Een ouder echtpaar op de fiets kwam ook even zitten; er volgde een leuk gesprekje over mooie wandel- en fietsroutes. Een stuk verderop liep ik voorbij een wonderlijk gebouw met ronde vormen en met begroeiing op de daken; het gebouw van Vitens Vechterweerd, drinkwaterbedrijf. Weer een klein stukje verder kom je al bij de T-splitsing Hooiweg-Maatgravenweg (zie wandeling 22).
Ik wandelde stevig door en rond 3 uur besloot ik even een korte pauze te nemen op een bankje niet ver van Isala, 2 kilometer voor thuiskomst. Een bijzonder knappe dame trok haar jas uit terwijl ze langswandelde, maar omdat ze door voorbij razende fietsers niet verstond dat ik zei: "Te warm, hè?" kwam ze naderbij. Vervolgens hebben we ongeveer een half uurtje een gezellig gesprekje samen gehad. Toen wandelden we samen richting stad en op de Tesselschadestraat scheidden onze wegen. Dat was alles, hoor.
Bij de foto's: Diverse impressies van het uitzicht vanaf de Zuidelijke Vechtdijk.
In de trein naar Dalfsen ben ik met opzet rechts uit het raam gaan kijken, naar gebied waar ik al wel gewandeld had; links, waar ik mijn wandeling had uitgestippeld, moest nog even een verrassing blijven.
Eenmaal vanaf station Dalfsen op pad, wees de weg zich nagenoeg vanzelf. De weg naar het westen, de Poppenallee, kruist het spoor. Direct ervoor is de toegang naar de Zuidelijke Vechtdijk. Verder is het simpel: via die dijk kom je na verloop van 7,5 kilometer bij de spoorovergang van de trein naar Meppel, en dan ben je alweer op bekend terrein. Op het eerste stuk na zo'n 3 kilometer, heb ik even op een bankje zitten genieten van het uitzicht; beneden zag je vissers aan de kant van een viswater; dat was een uitgegraven plas náást de Vecht. Een ouder echtpaar op de fiets kwam ook even zitten; er volgde een leuk gesprekje over mooie wandel- en fietsroutes. Een stuk verderop liep ik voorbij een wonderlijk gebouw met ronde vormen en met begroeiing op de daken; het gebouw van Vitens Vechterweerd, drinkwaterbedrijf. Weer een klein stukje verder kom je al bij de T-splitsing Hooiweg-Maatgravenweg (zie wandeling 22).
Ik wandelde stevig door en rond 3 uur besloot ik even een korte pauze te nemen op een bankje niet ver van Isala, 2 kilometer voor thuiskomst. Een bijzonder knappe dame trok haar jas uit terwijl ze langswandelde, maar omdat ze door voorbij razende fietsers niet verstond dat ik zei: "Te warm, hè?" kwam ze naderbij. Vervolgens hebben we ongeveer een half uurtje een gezellig gesprekje samen gehad. Toen wandelden we samen richting stad en op de Tesselschadestraat scheidden onze wegen. Dat was alles, hoor.
