47. De Herfte linksom, dinsdag 8 februari 2022
Mijn benen vroegen erom, weer eens in beweging te komen. Toen bedacht ik dat ik wel voorzichtig een kilometertje of 5 kon gaan lopen. Tegelijk kon ik dan vaststellen of de brug over de Wetering bij het Marslandenpad en de brug over de Ceintuurbaan weer open waren.
Eenmaal onderweg besloot ik om maar door te gaan en mijn 10 kilometer-ommetje te maken. Het was een graag of 9.
Na 2 kilometer zag ik dat beide bruggen weer toegankelijk waren. Het Marslandenpad tussen beide bruggen was aangepast. De struiken en de jonge wilgen die aan de linkerkant stonden zijn verwijderd; het aangrenzende veld is aangelegd als vogelplas en vogelweide; de bestrating is hier en daar aangepast.
Aan de overkant van de Ceintuurbaan kon ik vanaf de brug altijd via een geitenpaadje het talud af om onder de brug door naar de Heinoseweg te komen. Dat geitenpaadje is vervangen door een betonpad.
Het fietspad en de Heinoseweg zijn voor een deel opnieuw geasfalteerd. Waar je in het gebied Zalné langs het spoor loopt is alles ook strak aangelegd.
In een opzicht wel jammer dus: wat al een zekere organische verwildering en verwering had ondergaan, is nu nieuw en strak geworden. Maar ik ben wel blij dat de route weer open is en ik wil niet veel zeggen, maar sinds de voltooiing van de dive-under bij Herfte, is ook rondom het tracé alles in opdracht van ProRail absoluut keurig aangelegd en zoveel mogelijk in de oude staat hersteld, getuige ondermeer het tot officiële afgang ombouwen van het geitenpaadje.
De rest van de route was als vanouds. Aangezien het toch 15 weken geleden is dat ik een flinke wandeling heb gemaakt, vielen me de laatste twee kilometer wat tegen: vermoeide benen en branderige voetzolen.
